Tarnica
Tarnica (1346 m n.p.m.) najwyzszy szczyt polskich Bieszczadow i wojewodztwa podkarpackiego, wznoszacy sie na krancu pasma polonin, w grupie tzw. gniazda Tarnicy i Halicza. Nalezy do Korony Gor Polski.
Szczyt Tarnicy wznosi sie ponad 500 m nad doline Wolosatki i wyroznia sie osobliwa sylwetka. Od sasiedniego masywu Krzemienia grzbiet (faktycznie zwornikiem jest Tarniczka) oddzielony jest gleboka Przelecza Goprowska, natomiast z Szerokim Wierchem laczy sie charakterystyczna, ostro wcieta w grzbiet przelecza o wysokosci 1275 m n.p.m., od ktorej pochodzi nazwa gory (w jezyku rumunskim slowo "tarnita" oznacza siodlo, przelecz). Waski, ostry, nieco wydluzony grzbiet gory, z dwoma wyraznymi wierzcholkami (1346 i 1339 m n.p.m.), wyscielaja zlomiska skal i zdobia bruzdy naturalnych zaglebien, a takze resztki wojennych okopow. Z poludniowej strony opada w dol wysoka skalna sciana, a nizej rozscielaja sie wielkie pola kamiennego rumoszu. Na glownej kulminacji znajduje sie punkt geodezyjny i zelazny krzyz ustawiony w 1987 r., upamietniajacy, wraz z wmurowana tablica, pobyt ks. Karola Wojtyly 5 sierpnia 1953. Tarnica stanowi najbardziej atrakcyjny punkt widokowy w polskich Bieszczadach. Oprocz wspanialej panoramy najblizszych grzbietow polskiej czesci Bieszczadow, w pogodne dni mozna dostrzec: Tatry, Gorgany, Ostra Hore, Polonine Rowna, Polonine Krasna i Swidowiec.
W rejon tych gor prowadza zaledwie dwa piesze szlaki turystyczne. Pierwszy to koncowy odcinek Glownego Szlaku Beskidzkiego (Ustron-Wolosate), wiodacy od schroniska w Ustrzykach Gornych (znaki czerwone). Odcinek ten w swojej koncowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadzac do przeleczy pod szczytem Tarnicy (1275 m n.p.m.) poloninami Szerokiego Wierchu. Drugim jest bardziej stromy szlak niebieski Biala-Grybow, ktory prowadzi z Wolosatego bezposrednio na przelecz pod szczytem Tarnicy. Z przeleczy na szczyt prowadzi krotki (15 min) boczny szlak koloru zoltego.
Z rzadkich w Polsce gatunkow roslin stwierdzono wystepowanie zarazy macierzankowej.